به گزارش مشرق، سید محمد موسوی مدافع ایرانی شاغل در لیگ لهستان درباره آخرین شرایط خود، تیم ملی ایران و اتفاقات جنجالی با تیم لهستان به صحبت پرداخت.

مدافع تیم ملی والیبال ایران درباره اتفاقات اخیر در ایران گفت: اول از همه، من از سقوط هواپیمای اوکراین بسیار متاسفم. این رویداد من و بسیاری از هموطنانم را اندوهگین کرد. آرزو می‌کنم که هیچ درگیری بین کشور من و ایالات متحده وجود نداشته باشد. اکنون هیچ جنگی در ایران وجود ندارد. وضعیت پایدار است. مردم با صلح و آرامش زندگی می‌کنند.

بیشتر بخوانید:

والیبالیست پرحاشیه در راه سری A

او در بخش دیگری از صحبت‌های خود درباره میشائیل کوبیاک گفت: ما قطعا با هم دست می‌دهیم. ما بازیکنان حرفه‌ای هستیم و در این حرفه قانون این است که به طرف مقابل دست داده شود. با این حال، من قصد ندارم با او دوستی کنم. من به کوبیاک احترام می‌گذارم، زیرا او والیبالیست خوبی است، اما گاهی اوقات به صورت حرفه‌ای رفتار نمی‌کند. به کوبیاک به عنوان یک والیبالیست خوب احترام می‌گذارم، اما باید نگرش خود را تغییر دهد.

من رفتار مشابه او را در بازی با تیم‌های دیگر نیز دیدم. فکر می‌کنم که او به عنوان یک بازیکن باتجربه باید متفاوت رفتار کند. نمی‌خواهم به گذشته برگردم و آن دوران را به یاد بیاورم. فکر می‌کنم همه چیز بعد از بازی دو تیم در ریو شروع شد و دو بازیکن که نمی‌خواهم نام ببرم (بارتوژ کورک و میشائیل کوبیاک) رفتار خوبی نداشتند و ما نیز در شرایط بازی بودیم و شاید در واکنش نشان دادن زیاده روی داشتیم. در هر صورت ما مشکلی با لهستان نداریم و با خیلی از کشورها بازی کره‌ایم. من و میلاد عبادی پور اینجا دوستان زیادی داریم و در کل روابط دو تیم خوب است و مشکلی نیست. فقط این مسئله به رفتار یک سری بازیکن بر می‌گردد.

خبرنگار دیگری اینطور سوال کرد "با این وجود سخت است که همیشه مؤدب باشید و هرگز رفتار تحریک آمیز نداشته باشید. لوکاش ژیگادلو گفت که والیبالیست‌های ایرانی دعوا کردن را دوست دارند. آن‌ها عاشق این هستند که ببینند حریفشان چقدر اجازه این کار را می‌دهد" که موسوی در پاسخ گفت: فکر نمی‌کنم اینطور باشد. ما فقط می‌جنگیم. ما بهترین تیم جهان نیستیم، اما برابر هیچ حریفی از پیش بازنده نیستیم. برخی ممکن است رویکرد ما به بازی را دوست نداشته باشند. آن‌ها ممکن است فکر کنند ما کارهای بیشتری در زمین انجام می‌دهیم. اما این فقط یک مبارزه برای پیروزی است. همیشه تا آخر. من دوست دارم مقابل لهستانی‌ها بازی کنم. دوست دارم مقابل تیم‌هایی به سرپرستی ویتال هینن بازی کنم، چون او همیشه می‌جنگد، همیشه سعی می‌کند راهی برای پیروزی پیدا کند و می‌تواند سرگرم کننده باشد و هرگز بازی با آن کسل کننده نیست. اینگونه او را شناختم. او هدایت تیم آلمان و بعدا بلژیک را برعهده گرفت. بعضی اوقات این تصور را دارم که او بازی خود را با رقبا انجام می‌دهد. او زیاد صحبت می‌کند، با تیم حریف گفتگو می‌کند. کمی عجیب است، اما همانطور که گفتم، او را دوست دارم. برای ما هدف اصلی صعود از گروه است. اگر موفق شویم، یک مسابقه اصلی خواهیم داشت درمرحله یک چهارم نهایی. ما یک تیم خیلی قوی در آن بازی برابر خود خواهیم داشت، زیرا در گروه دوم بازی‌ها برزیل، ایالات متحده، روسیه و فرانسه بازی خواهند کرد. برای شکست یکی از این تیم‌ها باید ۱۵۰ درصد بازی کنید. در بازی‌های المپیک همه آماده پیروزی هستند.

مدافع روی تور ایران در پایان درباره تفاوت زندگی در ایران و لهستان گفت: در شهرهای بزرگ کشور من - ارومیه یا تهران - در همه جا افراد زیادی هستند، خیابان‌های شلوغ است و دود و ترافیک وجود دارد. ولی در اولستین شرایط کاملاً متفاوت است، بسیار آرام و من آن را دوست دارم. تمرکز روی کار راحت‌تر است و وقت خود را در ترافیک تلف نمی‌کنید. من از زندگی در اینجا لذت می‌برم. در کل من خیلی سریع به مکان جدید عادت کردم. من عادت داشتم در یک شهر بزرگ زندگی کنم، بنابراین در اینجا گاهی اوقات کمی بی حوصله می‌شوم. اما من شکایت نمی‌کنم، واقعاً خوب است. بازیکنان تیم از همان ابتدا بسیار خونگرم بودند، گاهی اوقات ما با کل تیم برای صرف شام بیرون می‌رویم.